1,5 week geleden had ik een erg onaangename ervaring met de politie. Kort uitgelegd, de schade was belangrijker dan mijn trillende lichaam die naast de meneer in het blauw stond omdat onze oldtimer een probleem had met zijn wiel. (let op lees dit hele stuk, niet enkel de sensatie!)
Dus…. toen ik deze ochtend met de #kleinefilosoof in de auto zat was ik dan 
ook enorm onder de indruk… Waarom? We hadden ‘eerste rang-plaatsen’ voor het moment dat een politieman op de oversteek bij de Hoogstraatse kerk er voor koos om een auto die zijn stopsein negeerde 2 klappen met zijn licht en een schop te geven.
Onder de indruk
Ik weet niet hoe het met de 40 jongeren was die stonden te wachten om over te steken maar zowel ikzelf als onze #kleinefilosoof (8) waren echt onder de indruk. Onze kleine man zei ‘maar mama die politie schopt een auto’!?!
450 euro boete
Uiteindelijk koos ik er voor om mijn raam open te doen en bij de agent kort te stoppen en te vertellen dat ‘ik ben geschrokken van het voorbeeld dat een agent een auto schopt’. Waarop het antwoord van de man zelf was dat de auto het stopsein negeerde en wat hij dan had moeten doen €450 euro boete geven misschien?
Toen ik vertelde dat ik niet wist ofdat de oplossing was maar wel begreep dat het lastig moet zijn als je het verkeerd moet regelen als mensen niet luisteren maar zowel mijn zoon als ik erg geschrokken zijn en ik dit moet uitleggen was zijn antwoord dat hij mij dan misschien maar €450 boeten moest geven omdat ik was gestopt.
Ik reed verder
Het voelde beter om verder te rijden, het voorbeeld dat ik probeerde te stellen werd er wat mij betreft niet beter op.
Tranen
En toen kwamen de tranen bij onze mini, hij was bang dat we 450 euro moesten betalen en vond de politie opeens eng.
Niet naar school
Wat nooit eerder in 3 jaar was gebeurd, hij wilde niet (meer) naar school. We hebben een tijd in de auto zitten praten en nadat ik beloofde dat ik het met de meester zou bespreken en hem een dikke knuffel had gegeven was het uiteindelijk ok, hoewel hij zo wit als een kussensloop het plein op ging.
Het voelde niet goed
Toch voelde het niet goed. Binnen nog geen 2 weken 2 bizarre dingen met de politie gaf me kramp in mijn buik.
Begrijp me goed, ik heb erg veel respect voor de mannen en vrouwen van de politie. Ik kan alleen maar vermoeden wat de druk is die soms op hun schouders ligt (zeker in deze tijd)en dan heb ik het nog niet over de dingen die ze mee-maken/ zien /horen/ voelen etc.
Maar hoe zorg ik dat ik mijn kinderen ook respect bij breng als de oudste dit ziet gebeuren tijdens wacht-moment hij de oversteek en de jongste er pal met zijn neus boven-op staat.
Langs het politiebureau 
Toen ik (op de weg terug van school naar huis) langs het politiekantoor reed bedacht ik dat ik (zonder boos te worden en uiteraard met verbindende communicatie ) toch eens wilde vragen wat ik hier het beste mee kon doen.
Ik parkeerde mijn auto en wandelde naar binnen. De dame achter het dikke glas stond me vriendelijk te woord en vertelde me dat ze al op de hoogte waren en dat de leidinggevende van de agent zou komen.
Binnen een minuut stond deze politieman voor mijn neus.
In de wachtruimte
Hoewel hij er voor koos om me te woord te staan in de wachtruimte (het voelde wat lastig om zoiets in een ruimte waar anderen je kunnen zien en kunnen binnen komen te bespreken) vond ik dat hij dit erg goed deed.
Zelf melding gemaakt
De politieman vertelde dat zijn collega (die het kruispunt aan het regelen was) zelf melding had gemaakt van wat hij gedaan had en had toegegeven dat hij het niet had moeten doen.
Hoewel ik had gehoopt dat hij die woorden had uitgesproken waar onze #kleinefilosoof bij was, was het voor mij een geruststelling dat we het samen eens waren over de situatie.
Respectloos?
De collega vertelde dat het kruispunt erg moeilijk te regelen is en er heel wat fietsers, voetgangers en auto’s de signalen van de politie aan hun laars lappen. Ik sta er elke dag en ik zie dat net zo goed gebeuren. Hij vertelde ook dat dat heel erg kan gaan irriteren omdat ze simpelweg niet willen dat er iets zal gebeuren met iemand. Een goede uitleg, de opmerking ‘er is steeds minder respect voor de politie’ viel bij mij (hoewel ik niet boos werd) even verkeerd. Ik vertelde dat ik het idee had dat een voorbeeld als dit (schoppen naar een auto) niet zal helpen om respect te krijgen. Hij gaf aan dat dat inderdaad zo is, maar dat het niet te onderschatten is hoe respectloos er met o.a. politiemensen wordt omgegaan.
Ik vertelde hem mijn voorval van in Mechelen (zie mijn facebookblog van vrijdag) en het feit dat ook ik niet heel menselijk behandeld was terwijl ik stond te beven als een rietje.
Klacht indienen
Hij vroeg of ik klacht wilde neerleggen, ik vertelde hem dat dat vanaf het begin niet mijn doel was. Ik hoopte dat als we samen naar een situatie zouden kijken en er van leren (ik als ouder en hij als politie) dat we daar samen beter van zouden worden.
Politie mag ook fouten maken
In de auto heb ik uitlegt aan onze zoon dat politiemensen soms ook fouten maken. Ook dat vertelde ik daar op het bureau. Het had fijn geweest als de politie dit direct had toegegeven (net als onze zoon dat soms zegt, of ik als ouder) maar dat het soms niet makkelijk is om toe te geven dat je een fout hebt begaan is een feit en ook dat kon ik uitleggen aan onze zoon.
Respect
Bij de vraag of ik nog graag een gesprek wilde met de betrokken agent vertelde ik dat dat niet nodig was. Ik heb respect voor het feit dat hij zelf inzag dat dit niet de beste keuze was en dat was het enige doel dat ik had. Niet om hem te pesten… maar puur omdat ik graag voorkom dat anderen dit ook mogen gaan uitleggen aan hun kinderen.
Nieuwe, positieve ervaring…
Natuurlijk ben ik benieuwd hoe onze #kleinefilosoof morgen in de ochtend zal reageren op de oversteek of een volgende keer als hij politie ziet… Maar ook dat is het leven. Als ouder blijf ik proberen om onze jongens (17,14 en 8) te leren dat de politie je vriend is… en soms is het even niet zo maar ik hoop dat ze aan de voorbeelden op straat en in hun dagelijks-leven kunnen zien (hopelijk zo min mogelijk maar toch) dat het een meerwaarde is om een ‘orde-dienst’ te hebben.
Op naar nieuwe (positieve) ervaringen en goede voorbeelden! Ten slot van rekening zijn politieagenten (net als wij) ook gewoon mensen….
Ik was blij dat ik het voorbeeld kon geven dat je in zo’n geval ook netjes blijft en respect kan tonen. Het was dus een heel leerzame maandag-ochtend!