Zolang als ik me kan herinneren (ja zelfs als kind) had ik het moeilijk met de stap van het oude naar het nieuwe jaar.
Wat?
Het voelde moeilijk om een jaar achter me te laten dat misschien niet altijd even leuk was maar waar ik wél van wist wat ik er aan had, om vervolgens een nieuw jaar in te stappen, zonder te weten wat het zou brengen.
Yes!
Maar dit jaar is dat anders.. Ik voel het aan alles! Dit jaar ben ik met 2 voeten stevig het nieuwe jaar in gestapt. Ik heb mijn armen geopend en met een glimlach gekeken en het welkom geheten.
Mijn/jouw/ons jaar!
Het klinkt misschien een beetje raar maar het voelt alsof 2018 ‘mijn’ (jouw/ons) jaar gaat worden. Ik heb er zin ik, kijk er naar uit en voel aan alles dat het positief gaat worden.
Voornemens
Nee, geen voornemens…. geen ‘stoppen met roken’ (ik rook al niet maar toch)…. achtige dingen…
Nee gewoon nog meer omarmen wat er op mijn pad komt. Omhelzen wat goed voelt en écht doen wat ik graag wil, wat energie geeft, wat in mijn lichaam het gevoel geeft dat het klopt! Dat Yes! En Jippie gevoel….
Tegelijkertijd
Met het uitspreken van deze woorden realiseer en voel ik tegelijkertijd ook dat daar lessen bij horen. Dat niet alles leuk en aangenaam zal zijn… maar hé ik heb 2017 overleeft (en wat een uitdaging was dat)… dus ik kan de heeeele wereld aan.
Grenzen
Oh, ik realiseer me trouwens dat ik wel een soort van ‘goed voornemen’ heb.
Meer tijd voor mezelf maken/nemen en daarbij heel duidelijk (nog duidelijker) op mijn grenzen letten en aangeven waar nodig. Dit betreft vooral mijn privé… en gaat een bijzondere uitdaging zijn maar hé in 2018 kan dat allemaal! 😜
💌 Smelt 💌
En terwijl ik dit typ trippelt de #kleinefilosoof uit bed en nestelt zit in/op me. ‘Mama, onze eerste nacht van 2018 was zo lekker’. ‘Ja hé’ antwoord ik, en zonder dat ik hem iets vertel of dat hij dit stuk leest zegt hij uit het niets… ‘mama fijn hè dat we in 2018 zijn’ ik knik… ‘Ik vond 2017 maar een lastig jaar hoor mama’ komt er nog achteraan.
Hoe voel je…
Ik zeg hem dat ik dat ook zo voel en vind en vraag hem hoe hij 2018 voelt.
Je ‘moet’ weten dat voelen voor onze mini regelmatig uitmond in, zoals hij het zegt… ‘voelen in zijn hoofd’. Hij is een heuse denktank en ik probeer hem heel soms uit te nodigen om meer dan alleen zijn hoofd te ‘bewonen’.
Bevestiging
Hij geeft me een serieuze blik, er valt een stilte… even daarna zegt hij ‘dat voel ik rond mijn lichaam’ en wijst dat deel om hem heen aan wat ik aan hem wel eens benoem als ‘zijn ruimte/ zijn zeepbel’.
Zijn verhaal is echter nog niet ten einde hij vertelt ook wat hij hoopt in 2018. ‘Dat er minder mensen boos op elkaar zijn’, 😍
Liefde & Dankbaarheid
Ik voel de liefde en dankbaarheid tot in het uiterste puntje van mijn tenen, wat ben ik blij met dit mannetje. Wat heb ik toch een geluk dat ik ‘zijn lotje trok’ en/of hij de onze.
Stevige stappen
Dus zo begon zojuist mijn 1e ochtend in 2018…. ik kan me geen betere wensen.
Dit is een goede aanzet naar het stevig/stabiel(er) karakter van 2018 en dat wat het jaar ons gaat brengen.
Ik wens je een mooie eerste dag van je nieuwe jaar. Daarna krijg je nog 364 kansen om er jouw haar van te maken… ze liggen voor je klaar en ik gun je ze volledig!
<3 groet Sandra Kleipas
#welkom #2018 #hetlevenvanSandra #yeswecan #fly