😨Opeens in mijn kindertijd 😨

Afgelopen weekend werd ik van het een op het andere moment terug geslingerd naar mijn kindertijd.

Verwerking
Als ik dacht dat ik zo langzamerhand wel alles had gezien en verwerkt… had ik het blijkbaar mis. Dat bedoel ik dus weer met…. het is (ik ben) een levenswerk 🙈.

Pijn
Het blijft een bizar iets om opeens die pijn van toen zo intens te voelen alsof ik weer klein werd in plaats van mijn volwassen ik te zijn. Zo diep en zo snijdend en tegelijkertijd erkennend dat het als kind heel heftige ervaringen zijn geweest. Alsof er iemand een pleister van 20/25 jaar oud (en bijna ingegroeid lijkt me als hij er al zo lang op zit 😱) van je knie af trekt.

Bij jezelf
Juist op die momenten ben ik intens blij met de tools om bij mezelf te blijven. Om te zien dat ik ben gegroeid in deze stukken en dat ik dit graag anders aan wil pakken als toen. Ookal zijn de eerste minute zo heftig dat mijn ademhaling zeer kort en onrustig is, ik herinner me zelfs momenten waarin ik bijna lijk te vergeten dat ik ‘moet’ ademen van schrik.

Ademen
Dat is wat (oude) angst doet…. het lijkt(voor mij) steeds een soort verstikking waardoor ik eerst terug bij mezelf mag komen voor ik contact maak met de ander.

Oude patronen
Doe ik dat niet dan kom ik direct in overlevings-modes waar heel wat oude patronen zich huisvesten, helder nadenken niet kan (reden: het lichaam schakelt als het waren over op overleven en zet enkel die functies aan die nodig zijn om dat te doen). Helder nadenken en ‘uitzoomen’ wat er werkelijk gaande is is er daar NIET een van.
Ademen brengt dus rust én ruimte om wél weer helder te kunnen denken, voelen en waar nodig te reageren.

Uitzoomen
Voor mij heeft uitzoomen me heel veel gebracht. Zien wat er gaan is, door letterlijk en/of figuurlijk afstand te nemen, en steeds meer (over)zicht te hebben van wat er echt speelt. Te zien waar mijn stukken liggen en waar die van de ander zonder de nood aan oordelen.

Dat moment
Ik voelde en ‘zag’ op dat moment (door uit te zoomen) dat ik niet wilde mee gaan in het patroon dat al jaren lang actief was in dit contact en besloot anders te reageren. Eerst naar mezelf toe, dan naar de ander: ik luisterde, toonde begrip maar ik deelde ook mijn behoefte hierin (naar de toekomst toe).

Horen
Hoewel ik niet weet of er voldoende ruimte was voor de ander om mijn stuk te zien/horen/begrijpen voelde ik toch hoe blij ik was. Nooit eerder had ik het initiatief genomen om het gesprek aan te gaan. Luisteren deed ik wel, als kind zeker, ja en amen zeggen was mijn reactie. Later werd dat boos worden. Maar zelfs dat was voor mij deze keer niet nodig. In alle rust heb ik kunnen luisteren, kunnen zien dat dat wat er speelde te maken had met beide kindstukken (wat eigenlijk altijd zo is), terwijl ik altijd had gedacht dat het aan mij lag. Ik was zo blij dat ik respectvol had kunnen aangeven hoe ik het zag en wat ik een volgende keer fijn zou vinden… dat alleen al was voor mij een enorme stap juist omdat het zo’n oud kind-stuk raakte waar oude patronen heel hardnekkig zijn🙏🏻.

Na het gesprek
Die gesprekken vragen bergen energie… als kind weet ik dat ik na dat soort gesprekken altijd helemaal leeg was en me alleen voelde.
Mijn geluk deze keer was dat lief er bij was. Je kunt zeggen… Sandra, vertrouw maar op jezelf maar het is altijd fijn, bij nieuwe uitstapmomenten (uit het patroon stap momenten) om dan iemand zijn ‘point of view’ te hebben en/of in elk geval te voelen dat wat er ook is, je niet alleen bent.

Reden
Dit is voor mij de reden dat ik aan onze #kleinefilosoof oneindig heb gezegd dat als er boosheid is, we nog altijd van elkaar houden…en hij al regelmatig heeft aangegeven dat hij blij is dat we die deal hebben. Zo hou je de verbinding… zo kan een kind zich niet alleen voelenna moeilijke momenten.

Bevestiging
Lief bevestigde wat ik zag (het is nogal een nuchtere), het feit dat hij zonder twijfel beaamde wat ik leek te zien (hij kan ook wel eens vinden dat ik overdrijf of dingen zie die er niet zijn), gaf me steun en een armen om alle tranen van vroeger en nu over mijn wangen te laten stromen terwijl ik natuurlijk 😜 (je kunt het al raden) bleef door-ademen.

Voelen
Eindelijk begon ik nadien te voelen hoe belangrijk het is geworden om in mezelf te blijven geloven. Hoe de buitenwereld noch zo ontstemt kan zijn door iets wat aan mij gelinkt is of iets wat ik doe… en daar hard en koud op reageert maar dat als ik mezelf recht in de spiegel durf aan te kijken en eerlijk ben en blijf, ik niets te vrezen heb.

Staan
Ik mag ook privé staan voor andere ideeën, normen en waarden… (Okay…. het is nog wat moeilijk om dat altijd te geloven dus ademen Kleipas 😂) maar werk-gerelateerd lukt dat al jaren super dus dat is het goede voorbeeld dat ik volg.

Getwijfeld
Wat was de pijn diep maar daardoor de les groot. Jaren lang had ik aan mezelf getwijfeld en dingen gedaan omdat mensen het van me vroegen zonder te luisteren naar wat ik wilde of dat te durven zeggen. Ik ben heel vaak aangesproken en beschuldigd van dingen die helemaal anders waren omdat ik Niet mijn versie durfde van het verhaal durfde te vertellen (mijn point of view). Veel van die dingen hielde me ver weg van trots zijn op mezelf… Ik was vergeten hoe ik (op) mezelf moest (mag) vertrouwen, dat ik mag vertellen dat ik er anders over denk… ook als anderen daar anders over denken.

Stem
Langzaam hoorde ik, dat de stem die ik van binnen hoorde ( je doet het niet goed genoeg, hoe kun je dat nu denken, hoe kun je dat nu doen etc….) vaak niet mijn stem was maar de stemmen van de mensen die vroeger, in mijn kindertijd tegen me hadden gesproken.

Goed luisteren
Het heeft me de aanzet gegeven om nog beter te luisteren. Te luisteren waar de stem vandaan komt en MIJN stem ook privé nog meer te gaan vertrouwen. Mijn stem vanuit mijn hart(huis) en mijn buik(huis). Mijn stem omdat die er altijd is en eigenlijk (als ik me minder/niets aantrekt van dat wat andere mensen tegen me Zeggen/zeiden) het beste met me voor heeft.

Vertrouwen
Leren ook privé op mezelf te vertrouwen… en daardoor mezelf graag te zien… ik merk dat dat een stuk beter werkt hoewel het nog pril is en nog wat geoefend mag worden.

Het was weer een mooi voorbeeld van: ‘Ik kan iemand anders niet veranderen, ik kan alleen zelf anders naar de dingen gaan kijken en op mijn eerlijke oprechte manier reageren …. ‘

#hetlevenvanSandra #lessen #vertrouwen