Auteur: admin

Toen mijn uitgever Scrivo Media vroeg of ik een workshop (later werden dat er 2) wilde verzorgen op het congres ‘voor elke mentor’, gaf ik mezelf een grote uitdaging.

😩Leerkrachten
Spreken voor leerkrachten (ook al spreek ik heel vaak) is wel een dingetje gebleken in het afgelopen jaar. Daarom besloot ik te vertellen (een volledig nieuwe presentatie te maken) met als titel ‘ Wat komt er terecht van die ongeconcentreerde onderpresteerders?’.

Als je hoort waar ze (allemaal al) tegenaan (zijn) (ge)lopen…
Als ze delen wat er allemaal al ondernomen is…
Als ze uitleggen dat het kind niet meer naar school wil…
Als ze vertellen welke labels ze willde plakken…
Als ze je hun verhaal vertellen en je de tijd neemt om te luisteren….
Als je ze een tip geeft en een richting om te de juiste plaats te vinden, dicht bij huis…..

Stralend staat ze voor mijn deur als ik deze open doe.
Ze kijkt me aan ik steek mijn hand uit en krijg een high-5…. achter haar lopen papa en mama de praktijk in.
Het is onwennig en ook het glimlachende engeltje van 9 laat dat merken.

Onrust
Haar hele lichaam is onrustig. Ze kijkt me aan, het is de 2e keer dat ik haar zie. Op een stoel zitten en luisteren is deze keer geen optie… dus we starten op de grond.

Anders
Ik vertel haar dat ik het super knap vind dat ze papa en mama heeft uitgenodigd. Ze vond het spannend want papa woont niet meer bij hun in het huis. Hun gezin is ‘anders’ had ze vorige keer gezegd.

Uitnodiging
We kwamen op het idee om papa en mama samen uit te nodigen omdat het engeltje met haar stralende lach iets wilde laten zien. Daarnaast had ze ook vragen voor haar papa en voor haar mama bedacht.

Begeleiding niet nodig
Om alles goed uit te leggen gebruiken we materiaal. We hebben dit nog niet eerder gedaan en toch heeft ze geen begeleiding van mij nodig om dat waar het over gaat visueel te maken.

Huizen
Ze vertelt haar verhaal, over de scheiding, de ruzies, de knallende deuren en de spullen die ze kwijt is.
Ze vertelt over het moment dat ze dacht dat papa een slechterik was omdat een grootouder dat gezegd had.
Ze vertelt over wie ze is, wat ze voelt en vooral… wat ze gezien en gehoord heeft.

Dan is het stil….

Tranen…
Mama huilt, papa huilt, het engeltje huilt en kijkt me vragend aan…. ik knik en sluit kort mijn ogen. Voor haar bevestiging voor mij een moment om goed bij mezelf te blijven.

De stilte
De stilte neemt nog geen minuut en dan komt haar vraag…. nee we hebben niets geoefend, niets voorbereid niets afgesproken….

Ze vraagt: ‘willen jullie alle 2 in jullie eigen huis voor mij zorgen’?

Weer valt er een stilte, langer deze keer…. ze kijken haar aan, even gaat er een blik van papa naar mama. En dan wordt de blik beantwoord van de mama naar de papa. Langzaam loopt het engeltje naar haar ouders… ze spreid haar armen (of zijn het vleugels?)…. en knuffelt haar beide ouders tegelijkertijd er volgt een diepe zucht, haar lichaam ontspant en kan even heerlijk leunen..

De kans is groot dat dit haar laatste knuffel met 3 is….. maar dat maakt voor haar niet uit. Door dit te vragen, weet ze dat de weg is vrijgemaakt om samen te gaan werken… aan zorgen voor haar in 2 huizen en door 2 ouders in plaats van 1.

Geen 3 eilanden maar 3 schiereilanden.
Na een scheiding delen ouders dan wel geen liefdesrelatie meer… maar de ouderschapsrelatie blijft ‘via’ de kinderen bestaan en is het mooiste cadeau wat je ze kan geven.

Afspraak
We spreken een nieuw moment af waarop ik de ouders zonder het engeltje zal spreken… en natuurlijk wanneer ze zelf nog eens terug komt. Ja er is werk te doen maar alles begint met een goede eerste stap zoals deze.

Knuffel
Als ze de praktijk buiten zijn, komen mijn tranen (van dankbaarheid). Het engeltje had me bij het buiten gaan een dikke knuffel gegeven en bedankt (al fluisterend in mijn oor). We hebben elkaar aangekeken en ik heb vanuit mijn hart haar bedankt.

Ik ontmoet veel engeltjes, elk van hen is speciaal… ook deze, misschien zou ze later een goede collega van me zijn. 💞

Kind zijn
Maar nu eerst is het tijd om weer kind te zijn… daar gaan we met elkaar aan werken!

#dankbaar #engeltje #scheiding #hetlevenvanSandra

 

Als ik de deur open zie ik je staan verborgen achter je haren. Je flipflops maken geluid als je binnen stapt, het is nu eenmaal een uitzonderlijke nazomerdag in september.

Duidelijk…
Wanneer we vanuit de wachtruimte de praktijk instappen vraag ik je wat je wilt drinken. ‘Een koffie met veel melk’ is het antwoord. Duidelijk denk ik… ondertussen nodig ik je uit om plaats te nemen. Ik schenk jouw koffie in, zelf neem ik een groene thee en neem,na het overhandigen van de koffie, ook plaats aan de grote tafel.

Zoals elke eerste ontmoeting in mijn praktijk vraag ik wat maakt dat je (1,5 uur rijden) naar hier bent gekomen.

Jouw verhaal
Je vertelt over het verliezen van jezelf, over het anders zijn…. het werk wat je verloor en de partner in je leven die je maar niet kunt vinden. De tranen stromen over je wangen, natuurlijk geef ik je de doos met tissues, terwijl je gewoon blijft doorvertellen.
Na je verhaal volgt een stilte van mij en een diepe zucht van jou. De oplichting is duidelijk te zien op je gezicht.

Ik vraag je aan wie je dit nog al eens hebt kunnen vertellen.

Opnieuw komen de tranen. Zo weinig mensen die denken zoals jij. Echte vriendschappen zijn zo moeilijk.

Ademen
Terwijl ik naar je luister valt het op hoe goed je bent in het overzien van je situatie. Om even tot rust te komen vraag ik je om tijd te nemen en te ademen en geef je enkele tips die daarbij kunnen helpen.

<het is stil> alleen je adem is goed te horen.

Aangenaam
Je geeft aan dat dit echt aangenaam is, dat je die rust lang niet hebt gevoeld, dat je zenuwachtig was maar dat, eenmaal we elkaar een hand hadden gegeven, dat voorbij was.

Werken
Samen werken we zeker 2 uur.
Tegenover me zit een zeer intelligente, enthousiaste, out of de box (anders) denkende, lieve, gevoelige jong vrouw van 33.

Haar….
Samen ontdekken we wat haar hoofd en haar lichaam haar wil zeggen. Wat voor haar belangrijk is.
We onderzoeken het ambivert hoogsensitieve stuk in haar. Er gaat een wereld open, samen met haar ogen en zelfs haar gezichtsveld… want haar haar gaat opeens achter haar oor.

5 A4-tjes vol
Tijdens ons gesprek leg ik alles uit via papier, 5 A4-tjes (voor en achter).
Als ze weg gaat glimt ze, ‘oooh? Mag ik die meenemen? Dat is zo fijn… er is zo veel besproken dat ik bang was dingen te vergeten. Nu kan ik steeds terug kijken.’
Spontaan krijg ik een knuffel, ze schrikt van zichzelf ‘dat doe ik anders nooit, ik ben niet zo knuffelig met anderen dan mijn kinderen, maar dit gevoel ken ik niet, ik voel me zo rustig en alsof ik mijn lichaam en mezelf weer kan voelen! Bedankt’

Ik bedank haar en vraag haar ofdat ze hiermee ‘op reis’ kan gaan.. Ook bespreek ik dat ze bijzonder mooie stappen heeft gemaakt en veel advies heeft meegekregen . Ik zeg haar dat het niet persé nodig is om nu al een afspraak te maken en ze de tijd kan nemen om de dingen die ze ontdekte en tips die ze mee-kreeg uit te proberen. Als ze wil en zelf merkt dat het nodig is mag ze altijd een nieuwe afspraak maken.

Toch wel…
Bij die uitleg geeft ze duidelijk aan: ‘ kan ik toch alvast een afspraak voor volgende maand vastleggen? Ik ken mezelf, dat geeft een goede stok achter de deur’. Ik vertel haar dat het mag maar zeker niet moet.
Haar mening is duidelijk en we spreken af elkaar een maand later terug te zien.

Mailtje
Tijdens die maand krijg ik een mailtje, over hoe goed ze zich voelde en dat het hielp maar ook dat ze het nog moeilijk heeft. Ik herinner haar (liefdevol) aan de A4-tjes vol met inzichten en tips…. als reactie krijg ik een 😱 Schrik gezichtje ‘ oooh ja, vergeten’ en ze is terug ‘vertrokken’.

Maand later
Een maand later staat ze weer voor de deur. Als ik open doe kan ik mijn ogen niet geloven. Ze heeft haar haar geknipt, een bijzonder mooi kleed aan met hippe all-stars er onder. Niets geen haar voor haar gezicht… wat bijzonder.

Langer
Ze had ondertussen gebeld omdat ze graag een dubbele afspraak wilde maken de volgende keer. Het verre rijden wilde ze nuttig besteden en nog een aantal (nieuwe)dingen bespreken.

Visueel
2uur lang coach ik haar, opnieuw tranen, nee niet alleen praten ook oefeningen om inzicht te krijgen in de relaties met anderen. Werken met materiaal is daar zeer effectief voor…. zeker omdat ze graag overzicht heeft en daardoor uit haar hoofd komt, kan doorvoelen en heel wat zaken visueel en overzichtelijk kan maken.

Nieuw werk
Ze heeft inmiddels een nieuwe job en de angst om deze te verliezen in haar ‘anders denken’ is groot. Samen bespreken we haar snelle, gevoelige manier van denken en het beredeneren vanuit een totaalbeeld. Ook overleggen we dat het belangrijk is om haar manier van denken en haar angst te bespreken. Hoewel ze het spannend vindt is dit (haar woorden) ‘het eerste dat ze woensdag gaat doen’.

7 A4-tjes vol neemt ze mee. Ze straalt nog meer en bedankt me.
Bij het weg gaan zegt ze:
‘Oh ik weet je agenda te vinden hoor, als het nodig is’ en ze knipoogt. Ik lach (en denk) zo mag ik het horen…
Ik ben er als het nodig is maar het doel blijft om mij niet nodig te hebben.

Gister kreeg ik een mail van haar met zinnen als: ‘Ik herken mezelf weer’, ‘Zo veel goesting elke ochtend om te werken, ik heb zelfs zin om met de kinderen te spelen nadien’ ‘wat ben ik blij met mezelf’.

Maanden
Toen ik haar in onze eerste ontmoeting had gevraagd hoe lang ze dacht dat ze er over zou doen zei ze ….’ minstens een jaar’…
Wat heeft ze dit knap gedaan!

Moeilijke momenten
Natuurlijk gaat het niet alleen ‘zonneschijn’ zijn. Ook daar hebben we het over gehad.

Emoties zijn golfjes… Ze komen op, blijven even en gaan weer weg. Ze horen erbij, het zorgt er meede voor dat je het leven weer veel beter aan kan omdat het puur een uiting is van wat er in je leeft.
Je gaat er niet dood aan (hoewel het soms bijna zo voelt) want dat is het ergste dat haar (volgens haar) kon overkomen. Daarnaast lucht het uiteindelijk in 9 van de 10 gevallen enorm op.

Wat een kanjer!
Wat ben ik, als ik dit soort mailtjes ontvang blij met mijn werk. Nee niet de klassieke manier, nee niet zoals wordt onderwezen in de meeste opleidingen over ‘hoe het hoort en hoe je het in je praktijk moet doen’…

Maar wel, de diepgang, de intense manier van samen werken zonder het gevoel te geven dat ‘ik de therapeut ben en zij (maar) de client’… gewoon met gepaste blik, ‘naast elkaar staan’ en samen kijken en overleggen. Op een verbindende, inzichtgevende manier en alles op papier …. mijn manier volledig afgestemd op de behoefte en het ritme van de ander…. wat hou ik daar toch van!

#dankbaar #lovemyjob #hetlevenvanSandra
#wateenkanjer

Eind 50 is ze… en na heel lang twijfelen maakte ze een afspraak en stapte ze gisteren de praktijk binnen.

Aan haar gezicht kan je de levenservaring zien. Aan de buitenkant komt ze op het eerste zicht over als een sterke vrouw.

Vraag…
Op mijn vraag wat haar hier brengt zegt ze: ooooh, ‘Iemand die ik goed ken heeft me meermaals gezegd dat ik een afspraak met jou moest maken…. ‘
Vervolgens vraag ik haar te vertellen waar ze hier graag aan wil werken….

Laat maar komen…
Haar verhaal rolt uit haar mond en de tranen stromen over haar wangen.
Eerst probeert ze nog om ze tegen te houden… ik nodig haar uit om het er te laten zijn…. om te voelen wat er is.

Golfjes
Tranen, emoties zijn golfjes 🌊 ze komen op…. pieken en nemen dan (langzaam) af.

Ze stopt
Dan stopt ze met vertellen…. ‘laat me maar even’ zegt ze… en ze is zeker enkele minuten stil terwijl de tranen blijven stromen.
Ik geniet van de stilte, ze is krachtig en vertelt zo veel over deze dame, hier aan mijn tafel.
Het kost geen moeite om de stilte er te laten zijn. Ik geef haar graag alle tijd die ze nodig heeft.

Haar verhaal
Ze heeft veel meegemaakt, dat vind ik het bijzonderen van werken met mensen die zo veel (meer) levenservaring hebben… vaak zien ze grote delen heel helder. Ze kijken anders (niet beter of slechter) tegen de dingen aan.
Ik voel me altijd erg dankbaar dat er dan toch zo veel vertrouwen naar mij toe is… Dat mensen zoals zij me hun diepste pijn toevertrouwen en we daar samen naar kunnen kijken en aan werken.

Verzameling
Je kunt je vast voorstellen (of ervaren) dat een (hoog) sensitief persoon met heel wat ‘jaren op de teller’ ook een grotere verzameling kan hebben van onverwerkte zaken.
Naast dat kom ik bij mannen en vrouwen zoals deze geweldige dame ook regelmatig tegen dat ze toch heel wat ‘mee dragen’ van vroeger en/of van anderen.

Belangrijk
Hoe langer die dingen in ‘je emmertje’ blijven zitten…. hoe meer ‘compost’ er in je emmer verzamelt en hoe minder ruimte er over blijft voor dag dagelijkse dingen.

Aaahhhhrg!
Hierdoor zal overprikkelend (het omvallen van het emmertje ) veel sneller plaatsvinden en is er veel minder ruimte voor (nieuwe) prikkels.

Werk aan de winkel
Ja er is werk aan de winkel….
en wat was deze prachtige dame zenuwachtig om binnen te stappen… maar wat deed ze dat goed. Er is geen wekelijkse consultatie nodig. Wie mij kent, weet dat ik liever met ‘stevige’ afspraken werk waarbij we samen diepgang maken, tips uitproberen en mogelijkheden thuis in de veilige omgeving uittesten.. in plaats van wekelijks een ‘gewone’ praatsessie hebben.

Ervaren, doen, tips, leren, inzichten, zachtheid, tools, begrijpen, inleven, overzicht en diepgang maken op jouw tempo en ritme zijn wel het meest kenmerkende voor mijn manier van werken.

Zonder enige twijfel gaat deze dame (nog meer) mooie stappen maken.

Aan het einde van onze afspraak geef ik haar een notitieboekje mee naar huis met de woorden: ‘ noteer gerust je vragen, ideeën, situaties en dat wat je kwijt wil dan kunnen we deze bij de volgende afspraak bespreken’.
Als er iets dringends is, bel of mail gerust.

Rustiger
Haar gezicht zag er al zo veel rustiger uit bij het naar buiten gaan. Soms zou ik wensen dat ik een foto had gemaakt bij binnenkomst om te vergelijken en te laten zien.

Dankbaar
Van binnen voel ik me dankbaar, werken met wijze vrouwen als deze voelt aan als een eer. Ja echt waar…. en ik krijg die eer zomaar in mijn schoot geworpen…. wat is het leven toch intens mooi en diep! I <3 it!

#dankbaar #Hoogsensitief #hetlevenvanSandra #lovemyjob #wijzevrouw

De afgelopen jaren was ik als mama intensief betrokken bij de opvoeding van ‘mijn’ 2 pluskinderen en onze zoon.

Ochtendroutine
Hoewel ik in het begin (ik kwam van geen kinderen en had opeens om de week 2kinderen) erg moest wennen (dat was trouwens 12 jaar geleden)…
hebben we als gezin even moeten zoeken naar een juist ritme.

Nee ik kom niet…

Daar waar (bijna) elke auteur er van droomt om op de boekenbeurs te signeren, heb ik dit jaar vriendelijk bedankt.

Ik leer ook op dit vlak mijn grenzen meer en meer respecteren dus geniet ik vandaag samen met mijn collega Laura Molkens  en onze zoon #kleinefilosoof (en zijn vriendje) van een rondje boekenbeurs (voor de Nederlanders, dit is hét evenement rond boeken in België) maar wel met de mogelijkheid om te komen en gaan (en spreken) wie ik wil…

Ook dat is vrijheid… of voor mij toch!
#boekenbeurs2017 #vrijheid #hetlevenvanSandra

Je kunt me geen groter plezier doen (op ‘werk gebied)… dan (interactief) te spreken voor een groep.
Iets wat vanzelf lijkt te gaan en ook nog veel energie geeft. Je zou dus zeggen… Ah ‘’Sandra, dus als jij na zo’n dag als gisteren (scrivo-dag, zie filmpje in vorige post) thuis komt heb je je batterijen weer opgeladen… ‘’

Topsport
Maar niets is minder waar… veel mensen realiseren het niet maar spreken is (of toch voor mij) topsport. Als je mij al eens hebt zien spreken (vol energie en passie) snap je dat vast.

Energie gevers
Het spreken voor een aangename zaal (want ook daar zit een groot verschil) geeft energie… Ik begin met ‘gassen’ vanaf het begin dat ik binnen kom en stop pas als ik weer terug in mijn auto zit. Zoals ik al regelmatig van Hollandse organisaties terug kreeg ‘we krijgen echt 200%Sandra en waar voor ons geld (het zijn en blijven Hollanders he *knipoog* ).

Maar…
Het is niet enkel het spreken. Ik vertrok gister bijvoorbeeld met een stijve nek en ‘rauwe’ keel… warmte-zalf en warme thee hebben me geholpen (samen met mijn dikke sjaal) om goed aan te komen. Op deze locatie kwamen 280+ mensen….

Dan ziet het verloop van de dag er zo uit:
– direct bij binnenkomst presentatie en geluid (dat laatste was optioneel vrees ik *knipoog*, een klein grapje voor de aanwezigen van de dag) testen ✔️
– foto’s laten maken voor de website van de uitgever ✔️
– uitgever spreken ✔️
– mensen te woord staan ✔️
– collega auteurs ontmoeten ✔️
– ergens tussendoor drinken en 5 happen van mijn lunch doen ✔️
– terug de zaal in, laatste test en luisteren naar een andere spreker ✔️
– even naar links kijken en goed contact houden met Laura (we spraken samen) en dan is het houden van contact enorm belangrijk ✔️
– op het ‘podium’ geroepen worden ✔️
– bloemen en prachtige woorden krijgen voor de lancering van het boek ✔️
– nog even (oog)contact hebben met Laura Molkens om als het waren te zeggen ‘Lets rock’✔️
– starten en dus zorgen voor een ‘echte binnenkomer’ ✔️
– contact maken en houden met het publiek (en dit keer ook de mensen op het balkon, wat best een uitdaging kan zijn)… ✔️
– merken dat het geluid niet werkt, dus improviseren ✔️
– opletten dat ik de juiste slides en onderwerpen ‘doe’ (en niet per ongeluk een stuk van Laura) omdat we deze presentatie nooit eerder gaven ✔️
– af en toe wat humor er in gooien ✔️
– voelen en blijven voelen dat mijn headset niet lekker zit ✔️
– op het juiste moment de juiste slide laten zien ✔️
– en de tijden in het oog houden zodat de volgende spreker ook op tijd kan beginnen ✔️

Om daarna gelijk gevraagd te worden om naar de lobby te gaan en daar boeken te signeren
En prachtige mensen (en hun verhalen) te ontmoeten en als afsluiter een drankje met de uitgever en de andere auteurs te doen. ✔️

en niet vergeten om 2uur terug te rijden (tussendoor te eten ergens waar ook veel geluid is).

Help!!!
Ik kan je zeggen…. dan is mijn batterij echt op na een dag. Thuis komen in alle rust met 10.000 verhalen en vragen van de #kleinefilosoof en hem dan nog net in bed kunnen leggen (we waren om 10.00u vertrokken en kwamen om 21.00u thuis)…. hij mocht gelukkig wat langer opblijven.

Dat voel ik in heel mijn systeem
Dan ‘gons’ ik…. dan voel ik de dankbaarheid maar ook de onrust van de dag…

Afdouchen
Helpt dan voor een deel… een moment voor mezelf pakken ook… maar de nacht en dag erna voel ik dat nog altijd.

Doorgaan
Voorheen (jaren terug) ging ik dan verder met de dingen van de dag… maar nu probeer ik, waar ik kan de rust te vinden en mezelf deze ook te gunnen. (Als mama niet altijd even makkelijk).

Gas of rem?
Als hoogsensitief mens, als gevoelig mens met een sterke wil, als high sensation seeker… is het dus enorm zoeken naar ‘mijn gas en mijn rem pedaal’. En hoewel ik daar al veel wijzer in ben geworden… blijft dat soms dus een zoektocht.

Tijd om…
dus een ‘pas op de plaats te maken’ vandaag , gelukkig hebben we dit weekend een uurtje extra. Tijd om ‘niets’ te doen (alsof ik dat kan). Tot mezelf te komen…. te genieten van mijn gezin.

Nagenieten
Ik heb gemerkt dat het voor mij heel goed werkt om na te genieten… om terug te denken en voelen en om me in deze ‘rustdag’ te smijten maar vooral niet naar de dag van morgen te kijken. Om te zorgen dat ik al niet daar mee aan de gang ga (in mijn hoofd…. etc)… maar dat mijn hoofd, hart en rest van mijn lichaam de tijd krijgt om echt weer tot rust te komen… en alles Eem plaatsje te geven. 

Dat gaat er dus schuil achter een intens bijzondere sprekers-sessie die ik niet had willen missen!

Je herkent dat misschien wel van jezelf…. zorg er daarom voor dat je weet wat voor jou helpt als je op je gaspedaal hebt gedrukt… weet wat jouw rempedaal is… voel wat je nodig hebt…

Hopelijk heb jij ook een aangename rustige zondag!!! Ik ga er in elk geval, samen met mijn gezin van genieten <3

#hetlevenvanSandra #naeendrukkedagkteenrustige #zoektocht #balans #ikkannndaaa

www.SandraKleipas.com

‘Sandra dankjewel, na 4 psychologen en 2 psychiaters ben jij de persoon geweest die me wél in beweging kreeg. Jij hebt naar mij als persoon gekeken, als gevoelig persoon. Die vertrouwen in me bleef hebben ondanks mijn pieken en dalen. Je bleef zacht en rustig.

Bedankt bijzonder mens voor je warmte, je energie, je inzichten en je persoonlijkheid. Ik ben op mijn plek bij mezelf. Ik ga dit voor altijd onthouden. ‘